Zakon klarysek kapucynek należy do kontemplacyjnego zakonu Świętej Klary i dlatego Święta Klara i Święty Franciszek uważani są za założycieli. Siostry zachowują regułę Świętej Klary zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV, zgodnie z reformą przeprowadzoną przez sługę Bożą Laurencję Longo (1463-1542) w celu przywrócenia pierwotnej gorliwości.
Pierwsza wspólnota klarysek kapucynek zrodziła się w Neapolu we Włoszech. Tam Laurencja założyła fundację sióstr trzeciego Zakonu Franciszkańskiego, którą papież Paweł III uznał 10 grudnia 1538 r. za klasztor ścisłej reguły Świętej Klary i oddał pod opiekę Braciom Mniejszym Kapucynom. Głównymi cechami reformy były: wielkie ubóstwo bez posagu i posiadłości, surowe życie, oddzielenie od świata w ścisłej klauzurze, prostota w życiu siostrzanym i modlitwa we dnie i w nocy.
Najwyższą zasadą życia klarysek kapucynek jest naśladowanie Chrystusa ukazane w ewangelii. Jest to sposób życia, jaki Święta Klara i jej siostry otrzymały od Świętego Franciszka. Naśladując Maryję, Oblubienicę Ducha Świętego i Służebnicę Pańską, która jest wzorem czynnej uległości, siostry zachowują w sercu i rozważają czyny i słowa Pana Jezusa, by według nich kształtować umysł, serce i sposób życia. To droga prostoty, pokory, ewangelicznego ubóstwa oraz radości.