Weronika to imię zakonne, które Urszuli Giuliani nadał podczas ceremonii obłóczyn, biskup Giuseppe Sebastiani. Miał okazję poznać ją wcześniej, gdyż, jako siedemnastolatka, zwróciła się do niego z prośbą o wydanie zgody na jej wstąpienie do klasztoru Klarysek Kapucynek w Città di Castello. Przywdzianie habitu zakonnego miało miejsce 28 października 1677 roku. To ważne w życiu młodej dziewczyny wydarzenie wspomina Święta kilkakrotnie w swym Dzienniku. Najmocniej zapadły jej w sercu słowa biskupa: Córko, to imię oznacza wielkie rzeczy. (…) Weronika znaczy prawdziwa i jedyna (vera ed unica), czyli Ty i Bóg jedynie (por. Dz 2, 694). Zwrócił się też do ówczesnej opatki wspólnoty sióstr ze słowami: Powierzam wam tę dziewczynę, ponieważ powinna być wielką świętą (por. Dz 6, 333).
Imię Weronika, które zwykle tłumaczy się, jako „prawdziwy obraz” okazało się prorocze. Giuliani rzeczywiście przez całe swoje życie upodabniała się do Jezusa Chrystusa, swego Oblubieńca. Przede wszystkim poprzez miłość Boga i bliźniego, ale również w znakach zewnętrznych, takich jak stygmaty Jego męki.
Niech zamieszczona poniżej litania będzie formą prośby, kierowanej do świętej Weroniki, o wstawiennictwo w ważnych dla nas sprawach, ale również pretekstem do refleksji nad naszym powołaniem do upodobniania się do Jezusa Chrystusa, zwłaszcza w Jego relacji z Ojcem oraz z bliźnimi (por. Flp 2).
Chryste, eleison. – Kyrie, eleison. Chryste, eleison.
Chryste, usłysz nas. – Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, – zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo, Dziewico i Matko – módl się za nami.
Święty Józefie, Oblubieńcze Bogarodzicy
Święty Franciszku, bracie Chrystusa ubogiego
Święta Klaro, oblubienico Chrystusa Ukrzyżowanego
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w gorącej miłości
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w przylgnięciu do Ojca
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w posłuszeństwie Duchowi
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w wytrwałej modlitwie
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w przeżywaniu Pasji
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w noszeniu krzyża
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w darze stygmatów
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w trosce o zbawienie dusz
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w pragnieniu nawracania grzeszników
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w gorliwej służbie
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w codziennej pracy
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w heroicznej pokorze
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w znoszeniu niesprawiedliwości
Święta Weroniko, prawdziwy obrazie Jezusa w oddaniu Maryi
Baranku Boże, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam Panie.
Baranku Boże, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boże, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.
Módl się za nami święta Weroniko.
Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się. Boże, Ty wsławiłeś świętą Weronikę dziewicę znamionami męki Twojego Syna; dozwól nam za jej przykładem i wstawiennictwem, byśmy upodobnili się do Chrystusa w pokornym przyjęciu krzyża i cieszyli się w dniu Jego chwały. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Imprimatur: Arcybiskup Matropolita Krakowski Marek Jędraszewski, Kraków, 26 lutego 2019 r., nr 447/2019.
oprac. s. Judyta
