Jesteś moim Bogiem, chcę Ci dziękować. Ps 118
Te słowa z Księgi Psalmów zamieścił na swoim obrazku jubileuszowym brat Jerzy Pająk, kapucyn, który w tym roku przeżywa Jubileusz Pięćdziesięciolecia Kapłaństwa. Wraz z Jubilatem mogłyśmy dziękować za ten dar podczas Eucharystii, którą sprawował w naszej kaplicy. Brat Jerzy stoi u początków naszego krakowskiego klasztoru ponieważ w maju 1989 roku jako Prowincjał Braci Mniejszych Kapucynów przyjął nasze siostry rozpoczynające tworzenie krakowskiej wspólnoty klarysek kapucynek. Zapisał się zatem w historii naszego domu, dlatego jeszcze bardziej cieszyłyśmy się ze wspólnego świętowania.
Dla mnie spotkanie z Bratem miało dwa wymiary. Najpierw ten teraźniejszy, którym jest moja wdzięczność za łaskę uczestnictwa w Eucharystii sprawowanej przez kapłana świętującego Jubileusz Pięćdziesięciolecia. Ta świadomość zrodziła w moim sercu zadziwienie i szacunek wobec tajemnicy Pana, który powołuje oraz człowieka, który w wolności odpowiada na Jego zaproszenie. W tekstach modlitw wypowiadanych podczas Liturgii Eucharystycznej na dzień Jubileuszu słyszałam piękno osobistego dialogu kapłana z Jezusem oraz świadomość darmowej łaski powołania kapłańskiego, co wzruszało i budziło moją radość.
Drugi wymiar to wymiar historyczny, gdyż brata Jerzego znałam wcześniej, będąc oazowiczką w klasztorze Braci Kapucynów Sędziszowie Małopolskim. W tym czasie Brat pełnił posługę gwardiana klasztoru. Z wdzięcznością wspominam gdy podczas homilii prezentował nam polskie wydanie Katechizmu Kościoła Katolickiego, lub encyklikę świętego Jana Pawła II Veritatis splendor. Dziś mam tę świadomość, że Brat dzielił się z nami tym, co dla niego było ważne. Zachęcał nas byśmy poznawali naukę jaką aktualnie daje nam Kościół. Dzięki niemu Kościół młodych, jaki wtedy tworzyliśmy wzrastał w wierze. Brat odnosił się do nas z szacunkiem, z otwartością przyjmował nas w klasztorze dając przestrzeń na spotkania i modlitwy. Natomiast po moim wstąpieniu do klarysek kapucynek siostry sprawiły mi tę radość, że właśnie Brat Jerzy sprawował Eucharystię podczas której składałam pierwsze śluby zakonne.
10 lipca 1989 roku, poświęcenie kaplicy w domku przy ulicy Podwórkowej, w którym początkowo zamieszkały siostry, zanim powstał klasztor:
Kiedy patrzę dzisiaj na Brata Jerzego, czuję w sercu radość, że mogłam poznać kapłana Bożego, oddanego Jezusowi i mądrego, szanującego drugiego człowieka i pełnego osobistej godności. Cieszę się, że mogłyśmy wspólnie z Bratem świętować Jego jubileusz i modlić się za niego. Takie spotkanie porywa serce bym bardziej kochała Jezusa, żyła z Nim i dla Niego, a także prosiła Pana o powołanie kapłańskie i zakonne. Brat Jerzy jest dla mnie świadkiem, że życie jest piękne, że można żyć pełnią relacji z Jezusem, być kapłanem szczęśliwym i wydawać owoce dojrzałości i wiary.
s. Monika Szczepanik OSCCap
