Tu gromadzić będziemy artykuły dotyczące życia i duchowości św. Klary z Asyżu oraz charyzmatu klariańskiego przeżywanego w historii oraz aktualnie.
„Naprawdę ewangeliczna istota”. Obraz św. Klary w nauczaniu św. Jana Pawła II-„Jest rzeczą konieczną w naszej epoce powtórzenie tego odkrycia, jakiego dokonała św. Klara” - mówił Jan Paweł II w improwizowanym przemówieniu do Klarysek w Asyżu. Ale jakiego odkrycia? Czy postać asyskiej Świętej nie wydaje się być tak odległa od naszych czasów, że jej doświadczenie staje się dla współczesnych nieuchwytne? Papież w pewien sposób odpowiada na te wątpliwości, gdy w swoim nauczaniu opisuje jej postać. Z charakterystycznym dla siebie przenikliwym spojrzeniem, kreśli obraz miejscami niezwykle poetycki, ale w jakiś nadzwyczajny sposób nie tracący nic ze swej konkretności i wyrazistości. W interpretacji duchowego przeżycia możemy odnaleźć dynamiczny opis osoby żywej, pełnej pasji i zdecydowania.
1. Szlachectwo porzucone dla Boga-Spokojna, dobrze ułożona szlachcianka o nieposzlakowanej opinii układała misterny plan potajemnego opuszczenia domu rodzinnego, a właściwie twierdzy, w której mieszkała wraz z rodziną. Niewiele osób domyślało się, że piękna i zamożna Klara zamierza radykalnie zmienić swoje dotychczasowe życie.
2. Ubogie życie zakonne-Po ucieczce z domu rodzinnego Klara pewien czas spędziła w klasztorze benedyktynek w roli służącej. Musiała z tego powodu stoczyć walkę z bliskimi, którzy siłą chcieli sprowadzić ją do domu. Następnie udała się do wspólnoty kobiet przy kościele Świętego Anioła di Panzo, gdzie dołączyła do niej Agnieszka – jej rodzona siostra. W końcu, po swego rodzaju tułaczce i możliwości poznania z bliska różnych form życia zakonnego kobiet, siostry osiadły w San Damiano, gdzie rozpoczął się dynamiczny rozwój nowej wspólnoty.
24 września – wspomnienie odnalezienia ciała świętej Klary z Asyżu-To z powodu szacunku dla św. Klary i wiary w świętych obcowanie, czci się jej relikwie. Zachowały się jej szczątki, długie włosy, ubrania, które nosiła oraz przedmioty przez nią używane. Część z nich możemy zobaczyć w kaplicy relikwii w bazylice św. Klary w Asyżu. Ciało Świętej pozostawało przed długi czas pod ołtarzem głównym w bazylice wybudowanej ku jej czci. Kiedy więc w połowie XIX w. wydobyto je, aby umieścić w bardziej wyeksponowanym miejscu, dla oddawania im czci, na pamiątkę tego wydarzenia ustanowiono wspomnienie liturgiczne.
Błogosławieństwo Świętej Klary-W pierwszym dniu Nowego Roku kalendarzowego, gdy składamy sobie życzenia, w liturgii pojawia się błogosławieństwo Aaronowe pochodzące z Księgi Liczb. To nim inspirował się święty Franciszek, a po nim święta Klara redagując słowa swego Błogosławieństwa. Niech ten tekst będzie naszymi noworocznymi życzeniami dla wszystkich, którzy odwiedzają naszą stronę.
Bulla Solet annuere papieża Honoriusza III (1223) i bulla Solet annuere papieża Innocentego IV (1253). Krytyczna analiza treści obu dokumentów.-Przedmiotem zainteresowania niniejszego studium nie są teksty, jakie w swoim czasie Franciszek, a kilkanaście lat później Klara, posłali do Kurii Rzymskiej z prośbą o ich aprobatę. Interesuje nas to, co poprzedza owe dokumenty, a więc formularze samych bulli Solet annuere, w które wpisane zostały projekty przedstawiające życie Braci Mniejszych i Ubogich Pań z San Damiano. Wydaje się, iż cierpliwa analiza obydwóch dokumentów pozwoli na dostrzeżenie pewnych elementów, które do tej pory mogły być nie zauważone, ponieważ zakładano, że bulle Solet annuere to nic innego jak tylko suchy formularz prawny, pod którym papież złożył swój podpis.
Cenniejsze ponad wszystko-Listy Klary z Asyżu do Agnieszki z Pragi to najstarsza w historii zachowana korespondencja pomiędzy dwiema kobietami. Ciekawy jest fakt, że Klara, mimo umiłowania ubóstwa, nie żałowała środków na pisanie listów, co w średniowieczu wymagało odpowiedniego wykształcenia i niemałych zasobów materialnych. Jeszcze ciekawsze jest jednak to, że listy Klary zachowały się do naszych czasów, ponieważ były kopiowane i tłumaczone na różne języki.
Chrystus u świętej Klary z Asyżu-Osoba Jezusa Chrystusa stanowi centrum doświadczenia Klary. Jego obraz jest zgodny z przekazem biblijnym i wypływa z kontemplacji Objawienia, ale także (a może właśnie dlatego!) posiada rysy charakterystyczne dla niepowtarzalnej wrażliwości duszy Świętej, która odkrywa wielorakie bogactwo swego Oblubieńca.
Dziękuję Dawcy łask-Dziękuję Dawcy łask, od którego zgodnie z wiarą pochodzi każde dobro i wszelki dar doskonały – słowa te zapisała św. Klara na początku drugiego listu do św. Agnieszki z Pragi. Klara jest kobietą pełną wdzięczności. Wydarzenia swojego życia, często niełatwe, przyjmuje jako pasmo darów od Ojca, którego nazywa hojnym Dawcą.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział I-Oto jest forma życia zakonu sióstr ubogich, założonego przez świętego Franciszka: zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyjąc w posłuszeństwie, bez własności i w czystości.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział II-Jeśli jaka osoba za Bożym natchnieniem przyjdzie do nas, chcąc przyjąć nasze życie, opatka jest zobowiązana zapytać wszystkie swoje siostry o zgodę; jeśli większość sióstr się zgodzi, może ją przyjąć (...) Jeśli kandydatka się nadaje, trzeba jej powiedzieć słowa świętej Ewangelii, aby poszła i sprzedała wszystko co ma, i starała się rozdać to ubogim.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział III-Trzy wielkie tematy: modlitwa liturgiczna, post i życie sakramentalne, są bardzo ważne w życiu Sióstr Ubogich. Naśladowanie Jezusa ubogiego jest widziane w swych korzeniach liturgicznych i sakramentalnych, którymi stale się karmi i do których post, ze swym działaniem oczyszczającym, przygotowuje przestrzeń w ciele i w sercu sióstr. Klara jest świadoma, że żywa relacja z Bogiem Trójjedynym obejmuje całą osobę, w ciele jak i w duszy wiernego.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział IV-Słowa klucze rozdziału czwartego to: posługa, wspólny pożytek, jedność wzajemnej miłości i pokój. Jest to innymi słowy „sposób przeżywania świętej jedności” – intuicja charyzmatyczna powierzona siostrom przez Franciszka od samego początku, pierwsza inspiracja i jednocześnie cel, któremu służy organizacja wspólnotowa razem z osobami pełniącymi ważne funkcje i ze strukturami prawnymi.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział IX-Zliczając tylko wersety, jakie Forma vitae poświęca tematowi choroby fizycznej i duchowej, widzimy jak ważny był to temat dla Klary. Jaką uwagę i względy ma ona dla chorych i grzeszących. Wzajemne przebaczenie jest sercem wspólnoty, jak miłosierdzie Ojca w Chrystusie jest sercem Chrześcijaństwa: Klara jeszcze dłużej niż Franciszek zatrzymuje się na opisaniu możliwych dróg przebaczenia. W jej doświadczeniu kobiety spędzającej codzienność w ograniczeniu klasztoru ze względu na życie modlitwy i kontemplacji nic nie jest cięższe i bardziej szkodliwe niż serce obciążone urazami i podziałami.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział V-Od sposobu zarządzania, opisanego w rozdziale czwartym, przechodzi się do kwestii milczenia i sposobu kontaktu ze światem zewnętrznym. Milczenie i oddzielenie klauzury służą strzeżeniu i rodzeniu Słowa Bożego. Również struktura literacka Reguły wskazuje tą relację pomiędzy milczeniem/klauzurą a Ewangelią: sekcje poświęcone klauzurze, rozdziały 5 i 11, zamykają jak w łonie ewangeliczne powołanie w najwyższym ubóstwie i świętej jedności, które osiąga swą kulminację w rozdziałach 6 – 10. Jedynie patrząc na powołanie Sióstr Ubogich, tak jak je widział Franciszek, to znaczy w perspektywie maryjnej, można przyjąć głębię znaczenia klauzury i milczenia.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział VI-Jezus, Maryja, Franciszek: trzy imiona i trzy oblicza, które zostają wyryte na sercu po wysłuchaniu głosu Klary w rozdziale szóstym. Trzy imiona i oblicza zjednoczone w jedynej formie ubóstwa, w odkupieńczej kenozie. Poza kwestiami historycznymi, charyzmatycznymi i prawnymi, rozdział 6 jest okrzykiem wiary Klary, jest on świadectwem pełnym pasji tej, która uwierzyła, że można żyć według doskonałości Ewangelii świętej. Materialna forma opisanego tu ubóstwa, to brama pozwalająca wejść w głębię najwyższego ubóstwa, miejsce gdzie zamieszkuje doskonałość miłości.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział VII-Praca manibus suis konkretnie streszcza styl życia w mniejszości i wzajemnej służbie, w której dar przechodzi przez całkowitość osoby, duszę i ciało. Określenie to wyraża pragnienie upodobnienia do Chrystusa, którego Klara kontemplowała w „świętej pokorze, błogosławionym ubóstwie, trudach i niezliczonych udrękach, które wycierpiał dla odkupienia rodzaju ludzkiego” (4LKl 22). Siostry nie mają pracować dla siebie, ale dla pożytku wspólnoty i jednocześnie otrzymywały z rąk matki i wspólnoty to, czego potrzebują.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział VIII-Nie mieć niczego na własność w codzienności życia, doświadczać ubóstwa z miłości do Tego, który stał się ubogim i sługą w tajemnicy Wcielenia, zamiast zamykać siostry w sobie samych, otwiera na uwagę troskliwą i matczyną wobec potrzeb innych, przede wszystkim wobec sióstr chorych.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział X-Mieć Ducha Pańskiego, posiadać Go i być posiadanym przez Niego to żyć w jedności z Bogiem Trójjedynym, i wejść w trynitarną dynamikę czystego daru, ponieważ Bóg jest miłością. Dlatego Klara mówi o różnych rodzajach miłości, kończąc na miłości najbardziej darmowej, jaką jest miłość nieprzyjaciół.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział XI-Ponieważ siostry żyją z Ducha, który jest miłością, więzią doskonałości, dlatego ich klauzura jest wielka jak świat, małe klaustrum, które mieści w sobie nieskończone przestrzenie. Rozdział 11 potwierdził, że Klara nie wymienia jednoznacznych elementów dla zdefiniowania swej duchowości klauzury. Podjęła jednak intensywny trud poszukiwania i syntezy w konkretach szczegółów: tradycja monastyczna od swych początków była „powrotem na pustynię”, zainspirowała niezliczone formy życia zakonnego, duchowość rekluzek, które dzieląc samotność Chrystusa na krzyżu uczestniczyły również w Jego samotności za wszystkich ludzi: Chrystus był rzeczywiście eremitą i krzyż był Jego eremem. Klara wybrała życie w zamknięciu cielesnym, a jej klauzura jak łono dziewicy zamyka w sobie Tego, w Którym wszystko jest zawarte: w jej milczeniu zamieszkuje Trójca.
FORMA ŻYCIA św. Klary z Asyżu – rozdział XII-abyśmy zawsze poddane pod stopami tego świętego Kościoła i ugruntowane w wierze katolickiej stale zachowywały ubóstwo i pokorę Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki oraz świętą Ewangelię, jak to stanowczo przyrzekłyśmy. Amen.
Historia początków Klarysek Kapucynek w Neapolu-XVI wiek, naznaczony wieloma reformami społecznymi i kościelnymi, był kontekstem powstania Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów i Zakonu Mniszek Klarysek Kapucynek. Pierwsze lata Reformy związane były z osobą Marii Laurencji Longo, szlachcianki rodem z Hiszpanii.
Inny Oblubieniec-Znane sceny z filmów czy tekstów piosenek przedstawiają romantyczną relację między Klarą i Franciszkiem z Asyżu: piękna, młoda dziewczyna jest zauroczona starszym od niej, przystojnym młodzieńcem. Jednak czy te romantyczne obrazki mają cokolwiek wspólnego z rzeczywistością?
Co tak naprawdę połączyło tych dwoje ludzi?
Klara z Asyżu – światło nadziei wobec współczesnej Europy-Jedną z największych przedstawicielek, spośród niezliczonego grona mistyków i świętych kontynentu europejskiego, jest bez wątpienia św. Klara z Asyżu. Jej głębokie doświadczenie mistycznego życia, opartego na dosłownym przyjęciu słów Chrystusa zawartych w Ewangelii, oświecało przez wieki nie tylko pokolenia braci i sióstr żyjących charyzmatem Biedaczyny z Asyżu, ale wszystkich zafascynowanych Dobrą Nowiną. Może być więc ona słusznie uważana za jedno ze świateł nadziei dla współczesnej Europy i Kościoła.
Klaryski od Wieczystej Adoracji-W dniach nowenny przed uroczystością Świętej Klary z Asyżu chcemy przybliżyć historię i sposób życia wszystkich jej córek żyjących w Polsce, w klasztorach czterech różnych Zakonów: w Zakonie Sióstr Klarysek, w Zakonie Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji i w Zakonie Mniszek Klarysek Kapucynek i w Zakonie Sióstr Ubogich Świętej Klary.
Królowa wśród służebnic-Czy piękna i bogata młoda kobieta może znaleźć szczęście w powołaniu do bycia służebnicą? Klara zrezygnowała z własnych ambicji i planów rodziny, aby wieść dostatnie i spokojne życie, wybierając niepewność jutra w prostym życiu zakonnym. Ta droga nie doprowadziła jej jednak do narzekania, smutku czy zgorzknienia. Przeciwnie, bycie służebnicą Chrystusa, sióstr i wszystkich innych, z którymi się spotykała, stanowiło część jej tożsamości, sprawiając, że była kobietą radosną, otwartą, pełną pokoju i do końca swych dni nie straciła entuzjazmu.
List kardynała Hugolina do Klary «AB ILLA HORA»-Najdroższej siostrze w Chrystusie i matce mego zbawienia, pani Klarze, służebnicy Chrystusa, Hugolin, biskup Ostii, nędznik i grzesznik poleca siebie samego, taki jaki jest i jaki może być.
Modlitwa do pięciu ran Chrystusa-Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, który przez pięć ran Pana naszego Jezusa Chrystusa odkupiłeś rodzaj ludzki, udziel Twym pokornie proszącym Cię, abyśmy każdego dnia oddając cześć tym właśnie pięciu ranom, przez Jego drogocenną krew mogli uniknąć niespodziewanej i wiecznej śmierci.
Niedziela Palmowa – dzień nawrócenia świętej Klary-Tekst wyjaśniający znaczenie Niedzieli Palmowej 1211 roku w historii świętej Klary oraz dla nas, jej córek, które pragniemy trwać na drodze nowrócenia.
O nazwie Klaryski Kapucynki-Nazwa wskazuje, reprezentuje i, w pewien sposób, definiuje tożsamość. Tu leży jej znaczenie. Nazwa instytutu zakonnego nawiązuje do wymiarów historycznych, prawnych i przede wszystkim egzystencjalnych i teologiczno-charyzmatycznych, które tworzą wspólną tożsamość grupy ludzkiej. Nie jest to więc temat powierzchowny, o którym można mówić z lekkością, ponieważ nie chodzi jedynie o słowa. Uczynimy krótki, ale rygorystyczny przegląd historyczny nazw najczęściej używanych przez Klaryski Kapucynki, aby dojść do nazewnictwa w obowiązującym prawodawstwie.
O przedziwna pokoro! Król aniołów, Pan nieba i ziemi złożony w żłobie!-Dzielimy się niektórymi treściami, jakie przygotowałyśmy na weekendowe dni skupienia dla młodych kobiet ZWIERCIADŁO WIECZNOŚCI. Zostały one podzielone na trzy części, które dotyczą "początku zwierciadła". Wyrażenie to zaczerpnięte zostało z czwartego listu świętej Klary z Asyżu do świętej Agnieszki z Pragi
Panie, bądź błogosławiony za to, żeś mnie stworzył!-Idź bezpiecznie, ponieważ masz dobrą eskortę na drogę. Idź, ponieważ Ten, który cię stworzył, uświęcił cię, kochał cię czułą miłością, zawsze troszczył się o ciebie, jak matka o swego syna. A Ty, Panie, bądź błogosławiony za to, żeś mię stworzył
Parafrazy i figury biblijne nawiązujące do metafory światła obecne w bulli kanonizacyjnej św. Klary z Asyżu „Clara Claris Praeclara”-Chociaż „Clara claris praeclara” jest dokumentem oficjalnym, to nie został zredagowany w suchym, urzędowym tonie. Jego styl jest raczej poetycki, zawiera wiele pięknych wyrażeń, metafor, gry słów. Uważa się go za jeden z najpiękniejszych dokumentów papieskich. Wiele z nich odnosi się do imienia Klary – jasna. W dwóch fragmentach dokumentu została ona porównana do gorejącej pochodni oraz wysokiego świecznika. Wersy te zawierają odniesienia do czterech różnych miejsc w Biblii. Również w innych częściach bulli występują liczne aluzje do imienia Świętej, która jaśniała dobrym przykładem, cnotami czy cudami. Klara, przedstawiona w bulli jako mistrzyni, przykład i zwierciadło sióstr, nie przestaje jaśnieć swoim przykładem, do niej odwołują się liczne kobiety, żyjące w świętej jedności i najwyższym ubóstwie na całym świecie. Poetyckie metafory zawarte w bulli kanonizacyjnej nie straciły więc nic ze swej aktualności.
Pod stopami Kościoła-Jednym z pragnień Świętej Klary z Asyżu było, aby siostry pozostawały „zawsze poddane pod stopami świętego Kościoła i ugruntowane w wierze katolickiej i stale zachowywały ubóstwo i pokorę Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki oraz świętą Ewangelię”. Dla niej samej uległość Kościołowi wiązała się z trudnościami i zmaganiami o wierność otrzymanemu charyzmatowi.
Powołanie Roślinki-Roślinka świętego Franciszka – tak nazywa siebie święta Klara. O swoim powołaniu, o tym jak je odkrywała i przeżywała dzieli się w Testamencie. Napisała go pod koniec życia, jako dojrzała kobieta i w perspektywie przebytej drogi dzieli się swym doświadczeniem. Możemy z niego czerpać, w poszukiwaniu własnej drogi, niezależnie od tego, na jakim etapie życia jesteśmy.
Poznaj Świętą Klarę z Asyżu-Zachęcamy do lektury książek dotyczących jednej z najbardziej znanych świętych Kościoła: Świętej Klary z Asyżu. Choć jest znana jako towarzyszka świętego Franciszka, to w rzeczywistości większość z nas niewiele wie o jej życiu. Publikacje pozwalają lepiej poznać jej historię i duchowość proponując lekturę najnowszych opracowań oraz najstarszych źródeł.
Proces Kanonizacyjny świętej klary – cz. I – GLORIOSUS DEUS-Rozpoczynamy nowy cykl tekstów, które mogą przybliżyć nam postać świętej Klary. Chodzi o Akta jej Procesu Kanonizacyjnego. Jest to wyjątkowy dokument opisujący różne szczegóły dotyczące życia Klary z Asyżu od narodzin, przez nawrócenie i codzienność w klasztorze, aż po ostatnie chwile na ziemi i przejście do wieczności.
Proces Kanonizacyjny świętej Klary – cz. III-Pierwszym świadkiem w Procesie Kanonizacyjnym Klary z Asyżu jest siostra Pacyfika de Guelfuccio z Asyżu. Znała Świętą od dziecka, gdyż mieszkały po sąsiedzku. Ich domy dzielił jedynie pac św. Rufina. Ponadto były one krewnymi i dość często się spotykały. Pacyfika towarzyszyła Klarze w ważnych chwilach opuszczenia domu rodzinnego i rozpoczęcia życia pokutnego, jest więc naocznym świadkiem tych przełomowych wydarzeń związanych z narodzinami nowej formy życia. Następnie spędziła z Klarą w san Damiano ponad czterdzieści lat.
Proces Kanonizacyjny świętej Klary – cz. IV-Jedną z wyjątkowych cech Akt Procesu Kanonizacyjnego jest oddanie głosu kobietom. W średniowieczu wcale nie jest to rzeczą oczywistą, a wszystkie wcześniejsze źródła biograficzne na temat Klary z Asyżu wychodzą spod pióra mężczyzn
Proces Kanonizacyjny świętej Klary – cz. V-Klara nie jest świętą z obrazka, wyidealizowaną, daleką od realnego życia. Jej serce pełne jest ludzkich uczuć, głębokich i prawdziwych. Była wrażliwa na poruszenia Boga, jak również empatyczna w stosunku do bliźnich.
Proces Kanonizacyjny świętej Klary – cz. VI-Ciekawostką może być piękny krucyfiks znajdujący się jeszcze dzisiaj w bazylice świętej Klary. Jego nieznany dziś autor, zwany jest potocznie Mistrzem od świętej Klary. Krzyż został wykonany na polecenie siostry Benedykty, następnej po Klarze opatki wspólnoty z San Damiano. Nad ramionami Zbawiciela, autor napisał REX GLORIE. To własnie Ukrzyżowany jest Królem Chwały Klary.
Siła św. Klary na podstawie Listu 4 Ministrów Generalnych Rodziny Franciszkańskiej – „Kobieta nowa”.-„Trzeba w naszej epoce powtórzyć odkrycie św. Klary, gdyż jest ono istotne dla życia Kościoła; niezbędne jest ponowne odkrycie tego charyzmatu, tego powołania” - mówi Jan Paweł II w cytowanym na początku listu przemówieniu do klarysek w Asyżu z 12 marca 1982 roku. Odkrycie to, które spowodowało niemalże „efekt lawinowy” powrotu do Ewangelii ludzi z wszystkich warstw społecznych, dokonane zostało przez konkretną osobę, z właściwym jej charakterem, temperamentem, zdolnościami.
Siostry Klaryski Kapucynki-W dniach nowenny przed uroczystością Świętej Klary z Asyżu chcemy przybliżyć historię i sposób życia wszystkich jej córek żyjących w Polsce, w klasztorach czterech różnych Zakonów: w Zakonie Sióstr Klarysek, w Zakonie Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji i w Zakonie Mniszek Klarysek Kapucynek i w Zakonie Sióstr Ubogich Świętej Klary.
Sposób życia Franciszka dla Klary i jej sióstr-Materiał opracowany dla sióstr klarysek kapucynek ze Stowarzyszenia Mater Ecclesiae Europy Środkowej, na postawie wykładów profesora Marco Bartolego, wygłoszonych na uniwersytecie Antonianum w Rzymie.
Święta Klara – kobieta spełniona-Poznając osobę Świętego Franciszka z Asyżu nie sposób pominąć Świętej Klary. Skojarzenie pojawia się niemal automatycznie. W końcu, przez ponad osiem wieków wokół tych dwojga świętych nagromadziło się mnóstwo wyobrażeń łączącego ich uczucia, przyjaźni, a nawet platonicznej miłości. Co naprawdę łączyło Franciszka i Klarę? Jak wielką siłę miało ich wzajemne oddziaływanie? Jaki był wpływ Klary na kształtowanie się duchowości braci mniejszych oraz czy określony przez Franciszka ideał życia jest w pełni możliwy do zrealizowania także przez kobiety?
Święta Klara i Boże Narodzenie-Niech w tych dniach, gdy pochylamy się nad tajemnicą Bożego Narodzenia, trwając na modlitwie przy betlejemskim żłóbku, podczas rodzinnych spotkań i składania sobie życzeń, towarzyszy nam osoba Klary z Asyżu. Niech ta Święta pomaga nam pogłębiać naszą relację z Jezusem, który zdecydował się nam objawić jako małe dziecko. Niech wstawia się za nami, abyśmy przyjmowali nasza własną słabość i kruchość oraz potrafili oddawać ją Panu i pozwalali, by w naszym życiu objawiała się Jego moc. Oddawajmy również jej opiece i wstawiennictwu znane nam dzieci, zwłaszcza te, które cierpią z powodu chorób ciała lub ducha. Niech dzięki świadectwu Klary i w naszym życiu Boże Narodzenie rozciąga się na codzienność.
Święta Klara z Asyżu i Eucharystia-Rozważania, które stanowiły treść jednej z konferencji, podczas rekolekcji dla dziewczyn z Młodzieży Franciszkańskiej TAU, nazwanych HAFT Z KLARĄ. Ze źródeł dowiadujemy się, że: "kiedy [Klara] była chora, tak że nie mogła podnieść się z łóżka, kazała podnosić się do pozycji siedzącej, podpierać się z tyłu na plecach jakimś materiałem i tak przędła. W ten sposób ze swego uprzędu dała zrobić korporały i rozesłała je prawie do wszystkich kościołów w dolinie i w górach koło Asyżu". Dlatego też podczas nauki haftu nie mogło zabraknąć konferencji dotyczącej pobożności eucharystycznej świętej Klary.
Święta Koleta z Corbie-Dzieło Świętej Kolety wpisywało się w kontekst piętnastowiecznego społeczeństwa, dotkniętego poważnym kryzysem politycznym, społecznym i religijnym. Święta tak rozbudziła charyzmat franciszkański w Zakonie Świętej Klary, że jej reforma przetrwała długo, pozostając ważnym punktem odniesienia dla całego Franciszkanizmu.
Święta Weronika Giuliani – Uboga Siostra Świętej Klary-Prosiłam Świętą Klarę, aby chciała przyjąć jako swoje córki wszystkie siostry, zwłaszcza te, których nie potrafiłam prowadzić po prawdziwej ścieżce życia zakonnego. Ona błagała za mnie Najwyższego i prosiła Go, aby pobłogosławił cały Zakon, abyśmy wszystkie były jednym sercem i jedna duszą w Bogu
Ubogie Siostry Świętej Klary-W dniach nowenny przed uroczystością Świętej Klary z Asyżu chcemy przybliżyć historię i sposób życia wszystkich jej córek żyjących w Polsce, w klasztorach czterech różnych Zakonów: w Zakonie Sióstr Klarysek, w Zakonie Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji i w Zakonie Mniszek Klarysek Kapucynek i w Zakonie Sióstr Ubogich Świętej Klary.
Wizja świętej Klary-Również jednego razu pani Klara opowiadała swoją wizję. Zdało się jej, że niosła świętemu Franciszkowi naczynie z ciepłą wodą razem z ręcznikiem do wytarcia rąk. Wstępowała po wysokich schodach: ale szła tak lekko, jakby stąpała po równinie. Gdy podeszła do świętego Franciszka, święty wyjął sutek ze swej piersi i rzekł do dziewicy Klary: „Przyjdź, bierz i ssij”.
Zachęta dla Ubogich Pań z San Damiano-Słuchajcie, ubogie, wezwane przez Pana, zebrane z wielu stron i prowincji: żyjcie zawsze w prawdzie, abyście mogły umrzeć w posłuszeństwie. Nie oglądajcie się na życie, które płynie na zewnątrz bo życie z ducha jest lepsze. Proszę was z wielką miłością, abyście roztropnie korzystały z jałmużn, jakie Pan wam daje. Siostry obarczone chorobami i te, które się przy nich trudzą, niech trwają wszystkie w pokoju, ten bowiem trud okaże się bardzo drogi. Każda będzie królową w niebie ukoronowaną wraz z Dziewicą Maryją. To dzieło świętego Franciszka zostało przez niego wysłane do Klary i jej sióstr na początku 1225 roku, napisane…
Zawiadomienie o śmierci Klary z Asyżu-Śmierć zawsze jest smutnym wydarzeniem. Śmierć świętej Klary napełniła wielką liczbę osób smutkiem, ale i nadzieją, że oto ta, która zaślubiła Boskiego Oblubieńca, odeszła do Niego na wieczne gody.
Zwierciadło różańca-Święta Klara z Asyżu, żyjąca na przełomie XII i XIII wieku nie modliła się na różańcu
ani nie powtarzała „Pozdrowienia anielskiego”, ponieważ modlitwa różańcowa ukształtowała się dopiero w XV wieku. Za jej życia praktykowano wielokrotne powtarzanie modlitwy „Ojcze nasz” jako jeden ze sposobów realizacji zachęty św. Pawła, aby modlić się nieustannie.
