Świadectwa tych, którzy osobiście spotkali św. Franciszku z Asyżu są bardzo różnorodne, a niekiedy sprzeczne ze sobą. Jedni gardzili nim i poddawali w wątpliwość jego autentyzm, inni zauroczeni magnetyzmem jego osoby pozwalali się porwać świeżości nauki, którą głosił nie tylko słowem, ale nade wszystko życiem…
Specyficzna organizacja braterstwa minoryckiego, tak bardzo różniąca się od powszechnie znanej w średniowieczu tradycji monastycznej to zasadniczy element wyróżniający zakon braci mniejszych na tle innych form życia poświęconego Bogu. Zasadniczym elementem różniącym nie jest więc tak często akcentowane ubóstwo, które przecież charakteryzowało wszystkie ruchy ewangeliczne epoki. Fundamentem życia braci mniejszych była Ewangelia, która dostarczyła im wskazań, jak budować ewangeliczne braterstwo nie tylko między sobą, lecz także powszechne braterstwo ze wszystkimi stworzeniami.…
Z początku nic nie wskazywało na to, że pośród unormowanego, statycznego życia zakonnego średniowiecza, wyłoni się nagle nieznana dotąd jakość tętniąca życiem i przyciągająca ewangeliczną świeżością. Jeszcze większym zdumieniem napawał fakt, że prekursorem tego nowego spojrzenia na Ewangelię był Franciszek Bernardone, powszechnie znany młodociany hulaka i marnotrawca ojcowskiej fortuny. To, co przedsięwziął, mogło się udać tylko komuś, kto poddał w wątpliwość własny racjonalizm i dorosłość, a odważył się przyjąć postawę dziecka zdolnego uważnie słuchać i posłusznie wcielić w życie wszystko,…